Galerie

27.11.2018

23 listopada 2018 r. w Centrum Edukacji Ekologicznej w Ełku odbyło spotkanie z ornitologiem Sebastianem Menderskim z Polskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków, który opowiedział o realizacji projektu związanego z ochroną wybranych gatunków ptaków na terenie obszarów Natura 2000. Projekt objął swoimi działaniami dwa województwa: podlaskie i warmińsko-mazurskie a na ich terenie aż 4 obszary Natura 2000 (Ostoja Warmińska, Puszcza Napiwodzko-Ramucka, Puszcza Białowieska oraz Puszcza Knyszyńska). Gatunki jakie wchodzą w zakres działań to bielik, kania ruda, kania czarna, orlik krzykliwy i bocian czarny. W ramach projektu relizowany jest szereg działań:

  • badania telemetryczne 12 orlików krzykliwych celem poznania żerowisk
  • rozpoznanie stanu zasobności żerowisk bociana czarnego oraz zwiększenie jego zasobów przez zarybianie cieków Puszczy Białowieskiej
  • budowa platform gniazdowych dla bociana czarnego
  • budowa oczek wodnych oraz zastawek jako miejsca rozrodu płazów dla zwiększenia zasobności żerowisk orlika krzykliwego
  • działania edukacyjne (diaporama, strona internetowa, materiały promocyjne, zajęcia w szkołach, kołach łowieckich) pozwolą poszerzyć wiedzę a tym samym pomogą w ochronie gatunków objętych działaniem projektu.

W spotkaniu uczestniczyło 18 osób.

19.11.2018

Biebrzański Park Narodowy został utworzony na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1993 roku jako 18-ty z kolei polski park narodowy. Obecnie, spośród 23 polskich parków narodowych BbPN jest największym parkiem narodowym i jednym z większych w Europie.

Najcenniejsze walory Parku to szeroka dolina mającej charakter naturalny silnie meandrującej rzeki Biebrzy, z największym zespołem torfowisk w Polsce, zwanych Bagnami Biebrzańskimi. Wraz z unikatową mozaiką i strefowością siedlisk mokradłowych, a także ekstensywnym rolnictwem zachowały się tu rzadkie, zagrożone i ginące w kraju i Europie gatunki roślin, ptaków i innych zwierząt. Charakterystyczne dla Biebrzańskiego Parku Narodowego są również rozległe krajobrazy, ekosystemy i siedliska, które gdzie indziej zostały już bezpowrotnie zniszczone, w wyniku melioracji, osuszania bagien i torfowisk.

Trasa: Gugny - Barwik (szlak okresowo bardzo trudny) 9,5 km

„Barwik” jest idealnym miejscem dla wszystkich miłośników natury, którzy na równi z pięknymi widokami i dzikimi zwierzętami lubują się w długich pieszych wycieczkach.

"Scieżka prowadzi przez suchy bór sosnowy, aby później przejść w podmokłe lasy i turzycowiska. Dalej idzie się usypaną pośród mokradeł groblą. Po ok 1 km od parkingu dochodzimy do platformy obserwacyjnej, z której można obserwować ptaki bekasowate: dubelty, bekasiki, kszyki. Przy platformie znajduje się tablica opisująca wszystkie gatunki. Idąc dalej mijamy kolejne tablice informacyjne z opisami i zdjęciami tutejszej flory i fauny, a także siedlisk. Idąc dalej dochodzimy do lekkiego wzniesienia otoczonego sosnami i świerkami, gdzie pośród drzew na wapiennym wyniesieniu stoi wieża widokowa. Widok z wieży rożciąga się na całe bagna. Na horyzoncie patrząc na zachód widać zabudowania i wieże kościoła we wsi Łoje. Czesto z wieży można zobaczyć żerujące łosie, czaple białe i polujące orliki. Jesienią jest również szansa zobaczyć jelenie. Jesiennym popołudniem wieża stanowi dobry punkt do nasłuchiwania bukowiska i rykowiska. Idąc prosto ze schodków mijamy kawałek młodnika i dochodzimy do mostku na rzece Kosódka. Idąc dalej w lewo można kontynuować szlak Barwik – Gugny (ok. 9,5 km) jednak wiosną i jesienią jest to dość trudny szlak, a przy wysokim poziomie wody bardzo trudny, bagna wciągają ponad kolana". https://naszabiebrza.wordpress.com/mie…/carska-droga/barwik/

W wędrówce uczestniczyły 22 osoby.

Naszym przewodnikiem był Pan Przemysław Mydliński z Biebrzańskiego Parku Narodowego.

 

19.11.2018
Filcowanie, inaczej spilśnianie to jedna z najstarszych metod tworzenia tkanin, która w ostatnich latach zyskała na popularności, stając się chętnie uprawianą formą działalności artystycznej. Filcowanie polega na specjalistycznym formowaniu wełny czesankowej (która nie została poddana żadnym dodatkowym zabiegom poza czyszczeniem i czesaniem). Wełna filcuje się dzięki naturalnym właściwościom włókien - włókna plączą się ze sobą i zbijają. Powstaje filc. Filcowanie na sucho odbywa się za pomocą specjalnej igły zakończonej charakterystycznym haczykiem. Filcowanie jest niezwykle wdzięczną formą kreatywności. Nie wymaga szczególnych predyspozycji – wystarczy wełna, kilka drobiazgów i odrobina cierpliwości. Uczestniczki warsztatów ozdobiły wełniane berety i inne tekstylia z tworzyw naturalnych metodą filcowania na sucho, które po wykończeniu, zabrały ze sobą do domu. Prowadzącą warsztaty była Pani Marta Krajewska Instruktorka rękodzieła artystycznego, czeladnik w zawodach: tkactwo, koronkarstwo, hafciarstwo.

 

Seiten