27.01.2025
Zimowe Ptakoliczenie jest coroczną akcją organizowaną przez Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków, w czasie której każdy może notować, ilu przedstawicieli którego gatunku karmnik, ogród, skwer przed blokiem czy okoliczny park. Liczenie przeprowadzić można indywidualnie, w gronie znajomych, czy też podczas bezpłatnej wycieczki ornitologicznej z przewodnikiem.
Centrum Edukacji Ekologicznej w ramach działalności Klubu Miłośników Ptaków zaprasza ełczan do wspólnego liczenia ptaków w dniu 1.02.2025 r.
na trasie: wokół CEE, stara plaża miejska, ul. Piękna, wieża widokowa, ul. Emilii Plater, ul. Norwida, teren za targowiskiem miejskim, brzeg rzeki Ełk do ujścia do Jeziora Ełckiego
W ramach Zimowego Ptakoliczenia pragniemy skupić się na tych gatunkach, które zimą można spotkać najbliżej człowieka. Dzięki wynikom można tworzyć zestawienia najliczniej spotykanych o tej porze w parkach i ogrodach ptaków. Możliwe jest również zauważanie ciekawych zjawisk zachodzących w ptasim świecie. Jest oczywiste, że wyniki nie powiedzą dokładnie, ile ptaków żyje zimą w Polsce, ale dzięki zbieranym co roku danym można śledzić potencjalne zmiany i sprawdzać, czy pokrywają się one z wynikami ściśle naukowych opracowań wykonywanych przez profesjonalnych ornitologów.
Ptakiem Zimowego ptakoliczenia 2025 została łyska!
Łyska to gatunek z rzędu żurawiowych (Gruiformes), rodziny chruścieli (Rallidae), w obrębie której jest zaliczany do podrodziny łysek Fulicinae. Spośród przedstawicieli rodzaju Fulica łyska jest jednym z dwóch gatunków lęgowych w Europie.
Jak rozpoznać łyskę?
Łyska jest największym z krajowych przedstawicieli rodziny chruścieli, o długości ciała do 45 cm, rozpiętości skrzydeł do niemal 80 cm i masie ciała do 1,3 kg (Baker 1993). Ptaki mogą żyć nawet 23 lata (European Longevity Records 2023). Wygląd łyski jest bardzo charakterystyczny – krępa budowa ciała, upierzenie całkowicie czarne z metalicznym połyskiem oraz silnie kontrastujące z resztą ciała biały dziób i płytka czołowa. U gatunku brak jest wyraźnego dymorfizmu płciowego, choć u samców wiosną i latem płytka czołowa jest nieznacznie większa niż u samicy. Nogi dwukolorowe: skok wraz z wiekiem zmienia się z od szarego i zielonkawoszarego u ptaków młodych do żółtego i żółtozielonego z pomarańczowym odcieniem u dorosłych, natomiast stopy są szare, w większości jasne, z ciemnoszarymi brzegami płatków skórnych na palcach. Pisklęta są czarnobrunatne,
z charakterystycznymi żółtopomarańczowymi szczecinkami na szyi i grzbiecie, niemal łysym wierzchem głowy i jasnoczerwonym dziobem. Jaskrawe barwy zanikają w wieku trzech tygodni. Ptaki w upierzeniu juwenalnym (noszonym zwykle do września) są szarobrązowe, z jaśniejszymi bokami głowy, szyją i piersią.